Een oud stuk blik of toch meer dan dat?
Het oude barrel (lees: vorige auto), laat zich vooralsnog niet verkopen. Hij lijkt meer aan mij gehecht dan ik aan hem. Of is het een 'zij'? Ik houd het op 'hij', dat praat makkelijker. Hij heeft mij jarenlang trouw gediend. Heeft mij van onderzoek naar onderzoek gereden en van behandeling naar behandeling. Van huis naar buitenland en weer terug. Vervoerder van kostbare zaken en nog kostbaarder mensen. Van oma en ouders, van kinderen en kleinkinderen. Van boodschappen en grote inkopen. Heeft mijn klinkende lach geherbergd en mijn tranen opgevangen. Hij heeft mijn boze klappen op het stuur opgevangen en mijn geluk vleugels gegeven. Heeft mijn vlucht uit het oude vervoerd en mij veilig naar het nieuwe terug gebracht. Een auto - een levenloos ding. Maar als ik bekijk welke momenten ik in die auto heb doorgebracht, dan lijkt het niet zo levenloos meer. Men zegt weleens dat het interieur van een auto iemands leven weergeeft. Ik kan mij daar wel in vinden.
In de tijd dat mijn leven nog redelijk overzichtelijk was, was de auto evenzeer overzichtelijk. Alles had een eigen plekje, het interieur was netjes. Speelgoedjes van en voor de hond keurig in de kofferbak, handdoeken in de kofferbak om het natte hondenlijf droog en de vieze hondenpoten schoon te wrijven. Tekenen van leuke momenten met het hondenkind. Geen rommeltjes all over the place.
Toen uitjes en vakanties nog mogelijk waren, was dat in de auto terug te vinden. Koeltassen in de kofferbak, bagage zo nu en dan erin. Wegwijzers en versnaperingen onder handbereik, informatieboekjes en toegangsbewijzen all over the place.
Toen ziek en zeer hun onuitwisbare intrede in mijn leven deden, vond dat zijn weerslag in het interieur van de auto. In de kofferbak een rolstoel, in de verschillende vakjes allerlei papieren en rommeltjes die met medische afspraken te maken hadden. Het nette interieur veranderde in een mobiele mini-ziekenboeg. Pilletjes en flesjes drinken, dekentjes en kussentjes onder handbereik. Zakdoekjes all over the place.
Toen kleinkinderen een vaste plek in die auto hadden veroverd, zag het interieur er dienovereenkomstig uit. Een autostoeltje om het prille leven veilig te vervoeren, een wandelwagen in de kofferbak. Snoetenpoetser en kinderbekers onder handbereik. Plakkerige restjes van zoete drankjes op plekken waar het niet hoorde. Kruimels, koek- en snoepwikkels all over the place.
Toen het overzichtelijke in chaos begon te veranderen, was dat terug te zien in het interieur van de auto. Het ongebruikte kinderzitje volgeladen met van alles en nog wat, behalve een kind. Speeltjes van en voor de hond niet langer netjes in de kofferbak maar rondslingerend tussen de stoelen. Oude parkeerkaartjes, lege drinkflesjes, papieren en rommeltjes aan alle kanten. Halfgevulde dan wel lege plastic tassen, nooit opgeruimde modderige schoenen, een vergeten jasje, kapotte paraplu's, chaos all over the place.
Naarmate de trein van chaos voortdenderde, stroomde het interieur van de auto vol met alle uiterlijke tekenen daarvan.
Toen nieuwe liefde haar intrede deed, was ook dat terug te zien aan de auto. Ik laat het aan de fantasie van lezer dezes over om zich dat naar eigen inzicht voor te stellen...
Toen de scheiding zich aankondigde, toonde het interieur van de auto ook daarvan de kenmerken. Levend en wonend tussen mijn huis en dat van mijn ouders, lagen er persoonlijke eigendom in wanorde door de gehele auto. Spulletjes voor persoonlijke verzorging in de kofferbak, tassen met kleding en schoenen daar waar het kon, heen en weer gaande poststukken in deur- en andere vakken, chaos all over the place.
Toen de dood zich schokkend en onverwacht in mijn leven aankondigde, was ook dat terug te vinden in het interieur van de auto. Grote enveloppen van het uitvaarthuis op de hoedenplank, buitenshuis ontvangen rouwkaarten op de stoelen, een afscheidsbrief verloren tussen de restanten van een leven wat zich voltrokken had. Afscheid en chaos all over the place.
Toen het nieuwe leven zich aandiende, toonde het interieur van de auto alles wat daarbij hoort. Spulletjes van een oude mede-eigenaar nog niet opgeruimd, spulletjes van een nieuwe levengezel daarbij. Tassen en dozen met persoonlijke eigendommen van beiden. Chaos all over the place.
Nu toont het interieur van de auto niets meer. Geen persoonlijke eigendommen meer, geen rondslingerende papiertjes, volledig gestript van de uiterlijke kenmerken van de levens van de eigenaren. Er is leegte, er is niets meer wat herinnert aan wat voorbij is. De herinneringen zitten in het hoofd, in het hart en in de ziel. De goede en de slechte herinneringen, de mooie en lelijke momenten; ze zijn verhuisd naar een andere plek. Het tastbare daaraan is weg, het ontastbare veilig opgeborgen. De chaos in de auto is niet meer all over the place.
Zoals ook de chaos in mijn leven er niet meer is. Vervangen door een overgangsfase, waarin de rust haar intrede nog niet heeft gedaan maar wel al in zicht is. Deels heeft de chaos in de auto zich verplaatst naar het huis, in de wetenschap dat een home-makeover nu eenmaal rommel geeft. Het gevoel wat bij die nieuwe chaos hoort, is net zo nieuw als de kleuren en spullen die langzamerhand het huis veroveren. De drukte die bij deze overgangsfase hoort, wordt vergezeld door nieuwe liefde en nieuw geluk.
En zo staat de auto leeg en ontdaan van uiterlijke kenmerken van verschillende levens, te wachten op een nieuwe eigenaar ergens in een ver buitenland. Of op het nieuwe, laatste station wat oude auto's meestal te wachten staat. Vermoedelijk zal hij door vreemde handen uit elkaar worden gehaald opdat de oude onderdelen een nieuw begin mogen maken.
Ik zie de lege auto staan en neem met enige weemoed in het hart afscheid van hem en van alles wat zich in, om en rond dat vertrouwde stuk blik heeft afgespeeld.
Zo bezien, is een auto veel meer dan een stuk blik. Het is wat mij betreft, terugkijkend op de jaren waarin de auto mijn leven heeft vervoerd, inderdaad een uiterlijke weergave van het leven van de eigenaar.
De oude auto is leeg, een nieuwer exemplaar staat ernaast en vertoont trots de uiterlijke kenmerken van een nieuwe leven. Georganiseerde tijdelijke chaos all over the place!
In de tijd dat mijn leven nog redelijk overzichtelijk was, was de auto evenzeer overzichtelijk. Alles had een eigen plekje, het interieur was netjes. Speelgoedjes van en voor de hond keurig in de kofferbak, handdoeken in de kofferbak om het natte hondenlijf droog en de vieze hondenpoten schoon te wrijven. Tekenen van leuke momenten met het hondenkind. Geen rommeltjes all over the place.
Toen uitjes en vakanties nog mogelijk waren, was dat in de auto terug te vinden. Koeltassen in de kofferbak, bagage zo nu en dan erin. Wegwijzers en versnaperingen onder handbereik, informatieboekjes en toegangsbewijzen all over the place.
Toen ziek en zeer hun onuitwisbare intrede in mijn leven deden, vond dat zijn weerslag in het interieur van de auto. In de kofferbak een rolstoel, in de verschillende vakjes allerlei papieren en rommeltjes die met medische afspraken te maken hadden. Het nette interieur veranderde in een mobiele mini-ziekenboeg. Pilletjes en flesjes drinken, dekentjes en kussentjes onder handbereik. Zakdoekjes all over the place.
Toen kleinkinderen een vaste plek in die auto hadden veroverd, zag het interieur er dienovereenkomstig uit. Een autostoeltje om het prille leven veilig te vervoeren, een wandelwagen in de kofferbak. Snoetenpoetser en kinderbekers onder handbereik. Plakkerige restjes van zoete drankjes op plekken waar het niet hoorde. Kruimels, koek- en snoepwikkels all over the place.
Toen het overzichtelijke in chaos begon te veranderen, was dat terug te zien in het interieur van de auto. Het ongebruikte kinderzitje volgeladen met van alles en nog wat, behalve een kind. Speeltjes van en voor de hond niet langer netjes in de kofferbak maar rondslingerend tussen de stoelen. Oude parkeerkaartjes, lege drinkflesjes, papieren en rommeltjes aan alle kanten. Halfgevulde dan wel lege plastic tassen, nooit opgeruimde modderige schoenen, een vergeten jasje, kapotte paraplu's, chaos all over the place.
Naarmate de trein van chaos voortdenderde, stroomde het interieur van de auto vol met alle uiterlijke tekenen daarvan.
Toen nieuwe liefde haar intrede deed, was ook dat terug te zien aan de auto. Ik laat het aan de fantasie van lezer dezes over om zich dat naar eigen inzicht voor te stellen...
Toen de scheiding zich aankondigde, toonde het interieur van de auto ook daarvan de kenmerken. Levend en wonend tussen mijn huis en dat van mijn ouders, lagen er persoonlijke eigendom in wanorde door de gehele auto. Spulletjes voor persoonlijke verzorging in de kofferbak, tassen met kleding en schoenen daar waar het kon, heen en weer gaande poststukken in deur- en andere vakken, chaos all over the place.
Toen de dood zich schokkend en onverwacht in mijn leven aankondigde, was ook dat terug te vinden in het interieur van de auto. Grote enveloppen van het uitvaarthuis op de hoedenplank, buitenshuis ontvangen rouwkaarten op de stoelen, een afscheidsbrief verloren tussen de restanten van een leven wat zich voltrokken had. Afscheid en chaos all over the place.
Toen het nieuwe leven zich aandiende, toonde het interieur van de auto alles wat daarbij hoort. Spulletjes van een oude mede-eigenaar nog niet opgeruimd, spulletjes van een nieuwe levengezel daarbij. Tassen en dozen met persoonlijke eigendommen van beiden. Chaos all over the place.
Nu toont het interieur van de auto niets meer. Geen persoonlijke eigendommen meer, geen rondslingerende papiertjes, volledig gestript van de uiterlijke kenmerken van de levens van de eigenaren. Er is leegte, er is niets meer wat herinnert aan wat voorbij is. De herinneringen zitten in het hoofd, in het hart en in de ziel. De goede en de slechte herinneringen, de mooie en lelijke momenten; ze zijn verhuisd naar een andere plek. Het tastbare daaraan is weg, het ontastbare veilig opgeborgen. De chaos in de auto is niet meer all over the place.
Zoals ook de chaos in mijn leven er niet meer is. Vervangen door een overgangsfase, waarin de rust haar intrede nog niet heeft gedaan maar wel al in zicht is. Deels heeft de chaos in de auto zich verplaatst naar het huis, in de wetenschap dat een home-makeover nu eenmaal rommel geeft. Het gevoel wat bij die nieuwe chaos hoort, is net zo nieuw als de kleuren en spullen die langzamerhand het huis veroveren. De drukte die bij deze overgangsfase hoort, wordt vergezeld door nieuwe liefde en nieuw geluk.
En zo staat de auto leeg en ontdaan van uiterlijke kenmerken van verschillende levens, te wachten op een nieuwe eigenaar ergens in een ver buitenland. Of op het nieuwe, laatste station wat oude auto's meestal te wachten staat. Vermoedelijk zal hij door vreemde handen uit elkaar worden gehaald opdat de oude onderdelen een nieuw begin mogen maken.
Ik zie de lege auto staan en neem met enige weemoed in het hart afscheid van hem en van alles wat zich in, om en rond dat vertrouwde stuk blik heeft afgespeeld.
Zo bezien, is een auto veel meer dan een stuk blik. Het is wat mij betreft, terugkijkend op de jaren waarin de auto mijn leven heeft vervoerd, inderdaad een uiterlijke weergave van het leven van de eigenaar.
De oude auto is leeg, een nieuwer exemplaar staat ernaast en vertoont trots de uiterlijke kenmerken van een nieuwe leven. Georganiseerde tijdelijke chaos all over the place!
Reacties
Even iets anders, wetende dat je ook last van fibromyalgie hebt... Zou je de petitie voor een eigen Google doodle op 12/05 willen tekenen? Te vinden op: http://www.petitiononline.com/May12th/petition.html. Of de facebookpagina 'liken'. Hier dus:
http://www.facebook.com/Doodle4May12th. Dank je :-)