Zo lang geleden?
Ik zit met verbazing mijn eigen blogs eens terug te lezen. En ik zie dat het meer twee jaar geleden is dat ik de laatste schreef. Januari 2012 was de laatste blog. Dat is dus bijna tweeënhalf jaar... Waar is de tijd gebleven? Bijna 30 maanden zijn voorbij gevlogen. Weg en voorbij. Ik verbaas mij daarover. 30 maanden lang intens geleefd, geploeterd, genoten, bemind, gelachen, niet of nauwelijks gehuild (!!). Dik tweeënhalf jaar jaar van vreugde, plezier, drukte, problemen en oplossingen, onrust en vrede, uitdagingen, verlies van werk en inkomen, nieuwe ontdekkingen... kortom: 30 maanden nieuw leven. En dan toch het idee hebben dat het veel korter is. Tijd is relatief, dat weten we al heel erg lang. Maar die relativiteit heb ik eerder nog niet zo ervaren. Natuurlijk gaat de tijd gevoelsmatig sneller naarmate je ouder wordt. Maar zó snel?! Het verbaast me enorm.
Als ik probeer na te gaan wat ik allemaal in die tijd heb gedaan, dan kan ik het eigenlijk niet opsommen. Althans, niet uit het blote hoofd. Ik zou mijn agenda of facebook erbij moeten pakken om erachter te komen. Ik kan wel een aantal dingen opnoemen, overigens absoluut niet in chronologische volgorde. Voor mezelf ga ik nu een poging wagen, eens kijken hoe ver ik kom. Of hoe zeer ik daar niet in slaag.
Laat ik beginnen met de liefde, genoegzaam bekend bij degenen die deel van mijn leven uitmaken. Verliefd: echtelijke woning verlaten, bij ouders ingetrokken, bijna gescheiden maar ten slotte weduwe geworden. Afscheid nemen van het ene leven en hals over kop (maar niet ondoordacht) beginnen aan een nieuw.
Samenwonen: bij de voordeur stonden de dozen met oude spullen te wachten om afgevoerd te worden, terwijl bij de achterdeur de dozen met spullen van de nieuwe liefde geduldig in afwachting waren van hun nieuwe plek.
Nieuwe inrichting genomen: andere meubels, nieuwe kleurtjes op de wanden, lampen, kasten, apparatuur, accessoires, enzovoorts en zo verder. Zelfs de kerstballen zijn volledig vernieuwd. Een nieuw leven, nieuw impulsen en nieuwe kleuren. En dit alles binnen drie maanden.
Dan het werk: van geen werk naar een ongelooflijk druk werkend bestaan. Van nagenoeg vegeterend de dagen doorbrengen op de bank of in bed en zonder zinnige invulling, naar een zo druk bezet schema dat ik er vaak zelf gek van wordt. Niet alleen is mijn hart gevuld met de nieuwe liefde van hem, ook heb ik er een passie bij gekregen. RTV Purmerend in het algemeen, Radio Purmerend in het bijzonder en de uitdagingen van TV Purmerend. Nog geen drie jaar geleden zat ik voor het eerst in de radiostudio achter de microfoon mee te kletsen in een radioprogramma. Nu heb ik er een eigen programma bij gekregen, is het bestaande programma net zozeer een kindje van mij geworden als dat het van mijn lief is. Ik heb beleidstaken gekregen bij de omroep: beslis over TV, heb een nieuwe impuls gegeven aan het personeelsbeleid en ben aanspreekpunt en luisterend voor velen en voor anderen gewoon ook lastig ;).
Ik presenteer voor de radio, doe ook TV-werk erbij (bij gelegenheid), stuur mensen aan en laat mij door hen sturen. Heb veel collega's aangenomen en een paar moeten laten gaan. Ik monteer en bewerk audio-bestanden volledig zelfstandig, terwijl ik dat een paar jaar geleden niet eens wist dat het kon! De ontwikkelingen zijn ook hier niet stil blijven staan. Mijn eigen radioprogramma is alweer aan uitbreiding toe en staat dan ook in de steigers. Mijn beleidstaken heb ik neergelegd, voornamelijk ingegeven door tijdsgebrek en deels ook door wat onvrede. En ik heb geen ruimte meer in mijn leven noch het geduld voor onvrede.
Familie: ongelooflijk veel veranderingen op dat gebied. Twee onwijs leuke bonusmeiden met wie ik het uitstekend kan vinden. Een kanjer van een bonuskleinzoon, een hartendiefje van een bonuskleindochter en een allerliefst klein baby-kleindochtertje erbij. Helaas ook in stilte en onvrijwillig afscheid moeten nemen van de andere bonuskleindochter; haar nieuwgeboren zusje heb ik niet eens mogen leren kennen. Het zij zo. Ik kom geen liefde van (klein)kindren te kort. Integendeel, ze hebben mij in hun leven opgenomen en in hun harten gesloten zoals ik hen. Wat een rijkdom!
Bezegeling: we zijn getrouwd! Op de prachtige datum van 140514 - alweer bijna een jaar geleden- zijn we in ons gedroomde huwelijk gestapt. Niet zomaar en zeker niet stilletjes! Omgeven door de liefde en vreugde van onze familie en vrienden, hebben we een schitterende dag beleefd in een droom van champagne met een toefje rood. Het geheel afgerond met een grandioze huwelijksreis per cruiseschip langs de prachtige kusten aan de Middellandse Zee. Een paar maanden na ons huwelijk was dat, de herinnering nog evenzeer vers als die aan de prachtige dag van ons ja-woord. En ook daaraan hebben we nieuwe vriendschappen overgehouden. Zovelen die met ons hebben meegeleefd, vooral ook dankzij Facebook - het werd gekscherrend het social event van het jaar genoemd ;)
Overwinningen: na veel gedonder om en met de oude echtelijke woning van mijn lief, is ook daar de rust weergekeerd. Hier en daar nog wat hikjes op financieel gebied, maar zelfs daar lijkt het rustig te blijven.
Werk van mijn lief: helaas door omstandigheden en oneerlijkheid is daaraan een einde gekomen. Maar waar aan de ene kant een deur dicht knalt, gaat aan de andere kant een raampje open. Mijn spiritualiteit krijgt alle ruimte en neemt een ongekende vlucht, met als gevolg een praktijk die begint te lopen en veel mooie ervaringen. Noodgedwongen weliswaar, maar wat de tijd is er rijp voor en de ruimte wordt gecreëerd. De financiele gaten worden verder opgevuld met allerhande klusjes en het geven van Spaanse les, waaruit ook weer mooie contacten ontstaan. It just keeps coming!
Gezondheid: lief en ik zijn beiden gestopt met roken! Hij een jaar eerder dan ik maar we zijn er allebei van af! Helaas brengt dat niet helemaal de gewenste verbeteringen in gezondheid. Bij mijn lief zijn z'n luchtwegen in de contramine geschoten met als gevolg astmatische klachten en dus medicijnen en bij mij zijn de kilo's er aan gevlogen en die laten zich zeer moeizaam verjagen. Maar hé... roken doen we niet meer!
Ik heb ongetwijfeld hele stukken overgeslagen met deze opsomming. Maar tweeënhalf jaar is nu eenmaal niet in een luttel stukje tekst te vatten. En wil ik dat eigenlijk wel? Terug blijven kijken naar wat is geweest? Nee, niet terug blijven kijken. Maar wel een korte blik in het verleden werpen om te zien met welke zevenmijlslaarzen ik hier terecht gekomen ben. Om tevreden te kunnen constateren dat ik nog steeds gelukkig ben. Hier en daar heb ik wel een klein steekje laten vallen, maar dat is het voordeel van even terug kijken. Opmerken wat je bent vergeten en vervolgens de blik weer fris en fruitig op de toekomst richten. En vooral niet vergeten om daarbij naar elke dag te kijken en te zien wat die is: nieuw en vol kansen!
Denkbeeldig toast ik met een glaasje bubbels om mijn geluk, op dat van mijn liefste lief en dat van al mijn liefdes. Ik hef het denkbeeldige glas op het leven en besef hoe intens gelukkig ik ben omdat ik dit allemaal mag beleven!
Soms zwelt mijn hart ineens op en wordt dan zo groot, dat het zowat niet meer in mijn borst past. En dit is dus precies zo'n moment! Wat kan een mens toch gelukkig zijn...
Als ik probeer na te gaan wat ik allemaal in die tijd heb gedaan, dan kan ik het eigenlijk niet opsommen. Althans, niet uit het blote hoofd. Ik zou mijn agenda of facebook erbij moeten pakken om erachter te komen. Ik kan wel een aantal dingen opnoemen, overigens absoluut niet in chronologische volgorde. Voor mezelf ga ik nu een poging wagen, eens kijken hoe ver ik kom. Of hoe zeer ik daar niet in slaag.
Laat ik beginnen met de liefde, genoegzaam bekend bij degenen die deel van mijn leven uitmaken. Verliefd: echtelijke woning verlaten, bij ouders ingetrokken, bijna gescheiden maar ten slotte weduwe geworden. Afscheid nemen van het ene leven en hals over kop (maar niet ondoordacht) beginnen aan een nieuw.
Samenwonen: bij de voordeur stonden de dozen met oude spullen te wachten om afgevoerd te worden, terwijl bij de achterdeur de dozen met spullen van de nieuwe liefde geduldig in afwachting waren van hun nieuwe plek.
Nieuwe inrichting genomen: andere meubels, nieuwe kleurtjes op de wanden, lampen, kasten, apparatuur, accessoires, enzovoorts en zo verder. Zelfs de kerstballen zijn volledig vernieuwd. Een nieuw leven, nieuw impulsen en nieuwe kleuren. En dit alles binnen drie maanden.
Dan het werk: van geen werk naar een ongelooflijk druk werkend bestaan. Van nagenoeg vegeterend de dagen doorbrengen op de bank of in bed en zonder zinnige invulling, naar een zo druk bezet schema dat ik er vaak zelf gek van wordt. Niet alleen is mijn hart gevuld met de nieuwe liefde van hem, ook heb ik er een passie bij gekregen. RTV Purmerend in het algemeen, Radio Purmerend in het bijzonder en de uitdagingen van TV Purmerend. Nog geen drie jaar geleden zat ik voor het eerst in de radiostudio achter de microfoon mee te kletsen in een radioprogramma. Nu heb ik er een eigen programma bij gekregen, is het bestaande programma net zozeer een kindje van mij geworden als dat het van mijn lief is. Ik heb beleidstaken gekregen bij de omroep: beslis over TV, heb een nieuwe impuls gegeven aan het personeelsbeleid en ben aanspreekpunt en luisterend voor velen en voor anderen gewoon ook lastig ;).
Ik presenteer voor de radio, doe ook TV-werk erbij (bij gelegenheid), stuur mensen aan en laat mij door hen sturen. Heb veel collega's aangenomen en een paar moeten laten gaan. Ik monteer en bewerk audio-bestanden volledig zelfstandig, terwijl ik dat een paar jaar geleden niet eens wist dat het kon! De ontwikkelingen zijn ook hier niet stil blijven staan. Mijn eigen radioprogramma is alweer aan uitbreiding toe en staat dan ook in de steigers. Mijn beleidstaken heb ik neergelegd, voornamelijk ingegeven door tijdsgebrek en deels ook door wat onvrede. En ik heb geen ruimte meer in mijn leven noch het geduld voor onvrede.
Familie: ongelooflijk veel veranderingen op dat gebied. Twee onwijs leuke bonusmeiden met wie ik het uitstekend kan vinden. Een kanjer van een bonuskleinzoon, een hartendiefje van een bonuskleindochter en een allerliefst klein baby-kleindochtertje erbij. Helaas ook in stilte en onvrijwillig afscheid moeten nemen van de andere bonuskleindochter; haar nieuwgeboren zusje heb ik niet eens mogen leren kennen. Het zij zo. Ik kom geen liefde van (klein)kindren te kort. Integendeel, ze hebben mij in hun leven opgenomen en in hun harten gesloten zoals ik hen. Wat een rijkdom!
Bezegeling: we zijn getrouwd! Op de prachtige datum van 140514 - alweer bijna een jaar geleden- zijn we in ons gedroomde huwelijk gestapt. Niet zomaar en zeker niet stilletjes! Omgeven door de liefde en vreugde van onze familie en vrienden, hebben we een schitterende dag beleefd in een droom van champagne met een toefje rood. Het geheel afgerond met een grandioze huwelijksreis per cruiseschip langs de prachtige kusten aan de Middellandse Zee. Een paar maanden na ons huwelijk was dat, de herinnering nog evenzeer vers als die aan de prachtige dag van ons ja-woord. En ook daaraan hebben we nieuwe vriendschappen overgehouden. Zovelen die met ons hebben meegeleefd, vooral ook dankzij Facebook - het werd gekscherrend het social event van het jaar genoemd ;)
Overwinningen: na veel gedonder om en met de oude echtelijke woning van mijn lief, is ook daar de rust weergekeerd. Hier en daar nog wat hikjes op financieel gebied, maar zelfs daar lijkt het rustig te blijven.
Werk van mijn lief: helaas door omstandigheden en oneerlijkheid is daaraan een einde gekomen. Maar waar aan de ene kant een deur dicht knalt, gaat aan de andere kant een raampje open. Mijn spiritualiteit krijgt alle ruimte en neemt een ongekende vlucht, met als gevolg een praktijk die begint te lopen en veel mooie ervaringen. Noodgedwongen weliswaar, maar wat de tijd is er rijp voor en de ruimte wordt gecreëerd. De financiele gaten worden verder opgevuld met allerhande klusjes en het geven van Spaanse les, waaruit ook weer mooie contacten ontstaan. It just keeps coming!
Gezondheid: lief en ik zijn beiden gestopt met roken! Hij een jaar eerder dan ik maar we zijn er allebei van af! Helaas brengt dat niet helemaal de gewenste verbeteringen in gezondheid. Bij mijn lief zijn z'n luchtwegen in de contramine geschoten met als gevolg astmatische klachten en dus medicijnen en bij mij zijn de kilo's er aan gevlogen en die laten zich zeer moeizaam verjagen. Maar hé... roken doen we niet meer!
Ik heb ongetwijfeld hele stukken overgeslagen met deze opsomming. Maar tweeënhalf jaar is nu eenmaal niet in een luttel stukje tekst te vatten. En wil ik dat eigenlijk wel? Terug blijven kijken naar wat is geweest? Nee, niet terug blijven kijken. Maar wel een korte blik in het verleden werpen om te zien met welke zevenmijlslaarzen ik hier terecht gekomen ben. Om tevreden te kunnen constateren dat ik nog steeds gelukkig ben. Hier en daar heb ik wel een klein steekje laten vallen, maar dat is het voordeel van even terug kijken. Opmerken wat je bent vergeten en vervolgens de blik weer fris en fruitig op de toekomst richten. En vooral niet vergeten om daarbij naar elke dag te kijken en te zien wat die is: nieuw en vol kansen!
Denkbeeldig toast ik met een glaasje bubbels om mijn geluk, op dat van mijn liefste lief en dat van al mijn liefdes. Ik hef het denkbeeldige glas op het leven en besef hoe intens gelukkig ik ben omdat ik dit allemaal mag beleven!
Soms zwelt mijn hart ineens op en wordt dan zo groot, dat het zowat niet meer in mijn borst past. En dit is dus precies zo'n moment! Wat kan een mens toch gelukkig zijn...
Reacties